A letter to you...

Στα πρώτα συναισθήματα...

 Γνωρίζω πως ίσως αυτό το γράμμα  να μην φτάσει ποτέ στα χέρια σου και ίσως να μη μάθεις ποτέ αυτά που θέλω να σου πω. Πάει καιρός όμως που θα 'πρεπε να στα πω, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να  βρω το απαραίτητο θάρρος. 

Ξέρω πως ποτέ δεν ένιωσε όπως εγώ ένιωσα για σένα. Ποτέ δε με σκέφτηκες όπως εγώ σκεφτόμουν εσένα. Ποτέ δε μ' αγάπησες όπως εγώ αγάπησα εσένα. Ποτέ δεν έκλαψες όπως έκλαψα εγώ για σένα.

Η μόνη περίοδος της ζωής σου, που ρώταγες αν είμαι καλά ήταν όταν χρειαζόσουν τη βοήθειά μου και εγώ γινόμουν χαλί να με πατήσεις για την κάθε σου ανάγκη, για το κάθε σου πρόβλημα.

Αν και γνώριζα από την αρχή πως δε θα έδειχνες το ίδιο ενδιαφέρον και τα ίδια συναισθήματα με τα δικά μου, πάντοτε είχα την κρυφή αυτή ελπίδα πως θα γινόταν ένα μικρό θαύμα κάποια μέρα. Αυτό μόνο κακό κατάφερε να μου κάνει αφού πάντα έψαχνα να βρω τα δικά μου ελαττώματα και τους λόγους για τους οποίους δεν έδειχνες κανένα ενδιαφέρον για μένα. Με αποτέλεσμα για χρόνια ολόκληρα να μισώ τον εαυτό μου γιατί δεν είχε τις τέλειες αναλογίες ή τα τέλεια μάτια, κάτι που με έκανε να νιώθω ακόμη πιο χάλια για την όλη κατάσταση.

Όσες φορές και αν προσπάθησα να σε αφήσω εκτός από τη ζωή μου πάντα κατάφερνες να βρεις ένα παραθυράκι για να επιστρέψεις στη ζωή μου και να καταστρέφεις ότι άμυνες κατάφερνα να κτίσω, ζητώντας και τα ρέστα. Ακόμα και όταν βρισκόμουν σε σχέση με κάποιο άλλο άτομα εμφανιζόσουν κάνοντας με να αμφιβάλλω για τις επιλογές μου.

Σήμερα όμως νιώθω πως ήρθε η μέρα να πούμε πραγματικά "Αντίο". Ο κύκλος αυτός πρέπει να σπάσει και να αποκτήσει ένα τέλος. 

Πριν όμως οφείλω να πω και ένα ευχαριστώ... Ευχαριστώ για τις λίγες στιγμές που ήσουν πραγματικός φίλος, προσφέροντας μου χρήσιμες συμβουλές όταν τις χρειαζόμουν. Ευχαριστώ γιατί χάρη σε σένα έμαθα πως από εδώ και πέρα πρέπει πρώτα να αγαπώ τον ευατό μου όπως πραγματικά είναι χωρίς να θέλω να αλλάξω τίποτα. 

Αντίο λοιπόν...

Brunette